De afgelopen week is voor mij een hele pittige geweest. Ik meende licht aan de noodbuffer-horizon te ontwaren, toen mij ter ore kwam dat de wet op instellingscollegegeld met een jaar uitgesteld is. Dit licht was echter een bliksemschicht, want het stormt nu. Je raadt het al: mijn vriend Murphy is weer eens op bezoek. En hij lijkt voorlopig niet weg te gaan...
Murphy is die goede bekende die je liever ziet gaan dan komen. Hij komt altijd onaangekondigd, blijft altijd net iets te lang op bezoek en brengt altijd kadootjes mee die je liever kwijt dan rijk bent. Met een maat als Murphy kan je rekenen op leven in de brouwerij. Maar of dat positief is? Dacht het niet.
Murphy is de lieverd die bedacht heeft dat alles wat fout kan gaan, fout zal gaan. Vermeerder dat met de volkswijsheid dat ongeluk altijd in drieën komt en je hebt mijn situatie nu. Een noodbuffer is bedoeld om Murphy af te kopen wanneer hij (alleen of met zijn drietjes) langs besluit te komen. Maar in dit geval is het maar net de vraag of mijn noodbuffer toereikend is.
Wat is er aan de hand?
Ten eerste heeft "the Huzzband" zijn belastingaangifte ingevuld en vandaag een voorlopige aanslag ontvangen. Ik krijg waarschijnlijk redelijk wat pegels terug, maar hij moet wat centjes neertellen, te weten €1.700,-! Slik... Aangezien een hoop cijfertjes niet lijken te kloppen met de ingevulde aangifte, zullen we natuurlijk morgen een bezwaarbrief versturen naar de belastingdienst. Hopelijk kopen wij hiermee wat tijd en geld. €1.700,- is namelijk zowat mijn volledige buffer. Hoewel deze buffer voor dit soort akkefietjes bedoeld is, ben ik niet van plan de staatskas ermee te spekken.
Ten tweede hebben wij een bezwaarprocedure lopen tegen een instelling voor volwassenenonderwijs. Deze bezwaarprocedure is nu overgedragen aan de rechtsbijstand. Als wij echter niet in staat zijn bepaalde documenten aan te leveren, loopt de bezwaarprocedure af en zullen wij deze instelling €959,- moeten betalen. €959,- voor een opleiding die nooit gevolgd is. Dat is pas echt jammer.
Ten derde blijkt uit een tripje naar de dokter dat ik een medische aandoening heb. Hoewel het niet per se dodelijk of levensbedreigend is, vergt het wel enkele aanpassingen, zowel fysiek, emotioneel als financieel. Een deel van deze financiële aanpassingen wordt gedekt door de zorgverzekering. Maar lang niet alles. Mijn eerste raming is dat ik de komende twee jaar zeker €7.500,- aan dit gedoe kwijt ben.
Financieel heb ik de komende twee jaar dus een tekort van bijna €10.000,-. Nou, dat hebben we eerder gehoord. Mijn derde probleempje zorgt er echter voor dat ik een beetje onzeker wordt. Ik ben absoluut bereid hard te werken om het komende jaar €5.000,- extra bij te verdienen. Ik weet echter niet meer zeker in hoeverre mijn fysieke toestand dat toe zal laten.
Conclusie: op korte termijn loop ik het risico €2.500,- te moeten betalen. Hoewel mijn buffer op dit moment een groot deel van dit bedrag kan dekken, tast ik hem liever niet zo hard aan. Het is echter de vraag of harder werken de komende tijd een oplossing is die haalbaar voor mij is. En daar baal ik enorm van.
Murphy SUCKS!!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten