Geld is niet belangrijk.

Een vreemde titel op een blog over geld.


Het belang van geld lijkt steeds groter te worden in mijn leven. Ik heb een hypotheek en vaste lasten. Ik stel financiële doelen. Ik spaar om een geldbuffer op te bouwen van €18.000,-. Ik spaar voor leuke dingen. Ik leef onder mijn inkomensniveau. Ik laat leuke dingen soms passeren voor nodige dingen. Ik plan vooruit, denk vooruit en besteed mijn geld op een manier die daarbij past.


Met deze toenemende focus op geld, ga ik steeds meer beseffen dat geld niet belangrijk is. Het is geen doel. Het is een middel tot een doel,
zoals uiteengezet in mijn vorige artikel.


Hierin ligt echter het gevaar. Een goed uitgedacht plan, en de daarbij behorende financiële doelen, kunnen soms in de weg komen te staan van je eigen ultieme leven. Je bent dan zo druk bezig om het plan te volgen, en er komt zoveel nadruk te liggen op geld, dat je vergeet dat geld niet het doel is. Omdat je een goed plan hebt, stel je het leven steeds verder uit. Want om jouw leven te leven op jouw manier, die ultieme manier waar je bizar gelukkig van wordt als je erover droomt, moet je eerst nog een buffer hebben, en dan nog dat doen... En in de tussentijd steek je je hakken in het zand, je vecht tegen schulden, voor een buffer, tegen een hypotheek, maar je leeft niet jouw eigen ultieme leven.


Ik heb op dit moment dat punt bereikt. Financieel lig ik op schema, maar ik heb het gevoel alsof ik door mijn focus op geld de plank mis sla. Mijn ultieme leven is een reizend leven, een nomadisch bestaan met een sterke altruïstische inslag. Maar volgens mijn eigen financiële planning zit dat leven er de komende tien jaar niet voor mij in. Want ik moet eerst een buffer hebben en dan een levensverzekering en dan mijn hypotheek afbetalen. En dan pas... dan pas kan ik ECHT leven. Dan pas heb ik de vrijheid om mijn leven in te richten zoals ik dat zelf wil.


Ik ben ontevreden met dat idee. Geld was om te beginnen nooit mijn doel. Maar dat lijkt het nu wel te zijn. Mijn doel was juist om mijn vrijheid te kopen. Maar ik voel mij beknotter dan ooit. Het plan, hoewel een solide plan, past mij niet meer. 


Ik ben een idealist. Ik wil LEVEN. Niet leven door geld uit te geven, maar leven door te reizen en te ontdekken en te geven en bij te dragen aan een betere wereld en door buitengewoon te zijn. Ik wil conventies breken als dat moet, ongeschreven regels herschrijven en mijn eigen definitie van LEVEN volgen. En ik wil daarmee niet wachten tot ik 35 ben en mijn hypotheek is afbetaald. 


Ik zal hier de komende tijd meer over schrijven. Voor nu ben ik aan het bedenken hoe ik een balans kan vinden tussen zekerheid en mijn dromen najagen. Want aan het einde van de rit is geld maar een middel. Maar geld op zich is niet belangrijk.