Gebrek aan discipline

De afgelopen weken loop ik er een beetje de kantjes vanaf. Het begon met het teveel uitgeven voor een klerenkast. Dat heeft zich doorgezet en nu is de discipline ver te zoeken. Nou ja, ver...

Wat doe ik nog wel goed: Mijn financiën zijn nog steeds geautomatiseerd, dus al mijn rekeningen worden gewoon van mijn bankrekening afgeschreven. Ik heb nog steeds minstens één keer per maand een budgetvergadering met “The Huzzband”, waarin wij beslissen hoeveel geld waarheen gaat.

Het gevoel van losse-flodderschap komt echter voort uit het feit dat wij niet meer elke euro een naam geven. Sinds wij zijn begonnen om onze financiën op orde te krijgen hebben wij steeds een budget gehanteerd waarin elke euro een bestemming kreeg. Bleek er geld over te zijn, dan stortten wij dat naar de spaarrekening. De afgelopen maand hebben wij dat niet gedaan en de resultaten waren er ook naar. We hebben al het geld dat over was, en meer uitbesteed aan uit eten gaan en dergelijke, terwijl we daarvoor ons speelgeld hebben. En ik kan het goed praten door te zeggen dat ik de afgelopen tijd veel nachtdiensten werk en dat ik daardoor “The Huzzband” weinig zie. Dat we hard werken en het verdienen. En dat is ook wel zo. Maar ik heb het idee dat we steeds meer zoeken naar smoesjes om ons uitgavenpatroon te rechtvaardigen. En let wel: dit is het uitgavenpatroon waarmee wij ons in de eerste instantie in de nesten hebben gewerkt.

Daarbovenop komt nog dat wij stiekem toch een vakantie hebben geboekt. En ja, dat kunnen wij echt gebruiken, en het was ook nog eens low-budget. Toch zit het mij niet helemaal lekker dat a) we in de maand voor en de maand van de vakantie niet kunnen sparen; b) ik in de maand van de vakantie minder werk en er dus de maand erop minder geld binnenkomt, waardoor we waarschijnlijk minder zullen sparen dan gepland en c) we waarschijnlijk toch de buffer aan zullen spreken om een deel van de vakantiekosten te dekken.

En dit alles zonder dat we goed in de slappe was zitten. En het onze eigen keuze, en ik geloof in mijn eigen verbale kniebuigingen, maar het zit mij ergens toch niet helemaal lekker. Ik zou het fijner vinden als we deze dingen pas weer doen, nadat wij minstens de 3-maanden-vaste-lasten-op-spaarrekening-grens gepasseerd hebben.

De intensiteit van schulden aflossen is eraf. En ik zou het graag terug willen.