Soms word ik moe van schulden afbetalen, erop letten waar mijn geld naartoe gaat en elk dubbeltje omdraaien. “the Huzzband” ook. En als hij dan weer een of andere gadget gezien heeft (en gadgets zijn niet goedkoop), zegt hij: “ja, maar ik wil ook een beetje léven!” En dan denk ik: ja... dat wil ik eigenlijk ook.
Op zulke momenten is het heel makkelijk om de handdoek in de ring te gooien. Vooral nu we biiiiijjjjjna klaar zijn met schulden afbetalen, het licht aan het einde van die tunnel kunnen zien. Dan is het heel makkelijk om de aandacht te laten verslappen en te zeggen: tijd om te leven. Om te vergeten wat het plan is en waar we het eigenlijk voor doen.
(lees hier over mijn motivatie)
(lees hier over mijn motivatie)
Het is extra pijnlijk als vriendinnen weer eens uit eten gaan, en mijn speelgeld bijna op is. Of ik nieuwe schoenen in de winkel zie die ik echt heel graag zou willen hebben, maar er geen ruimte in het budget is. Of wanneer ik de hele maand hard heb gewerkt en er gaat iets mis met het uitbetalen van mij salaris (dat is het lastige van flexer zijn), waardoor mijn cashflow in de knel komt en ik NOG zuiniger aan moet doen.
Op zulke momenten doe ik mijn ogen dicht en denk ik aan 1 januari 2011. Het moment waarop de klok 00.00u slaat en ik zoals elk jaar op de 13e verdieping van mijn flatgebouw uitkijk over heel Amsterdam om het vuurwerk de lucht in te zien schieten, dat het nieuwe jaar begroet. En dan dagdroom ik eventjes dat ik op dat moment schuldvrij ben. Dat ik dat nieuwe jaar in ga zonder kleine schulden, roodstand en andere rommels. Met een plan voor de toekomst, een duidelijke financiële bestemming.
Ja, ik baal er soms van. En ja, ik leef een beetje vreemder dan mijn vriendinnen die geld in overvloed lijken te hebben. Maar zoals Dave Ramsey zegt: “ik leef nu als geen ander, zodat ik later echt als niemand anders leven kan”.
Wat vind jij moeilijk om te slikken als je weer eens geen geld hebt? Wat doe jij dan om je motivatie vast te houden?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten