De afgelopen maand had ik niet veel zin om te bloggen. Er is op dit moment zoveel gaande in mijn leven dat het financiele even op de achtergrond is geraakt.
Nou, dat klopt niet. Ik maak mij op dit moment zo druk over de nabije toekomst, dat financien op dit moment bijna een obsessie zijn
(lees hier wat er speelt). Ik sta met geld op, ik ga ermee naar bed. Ik bereken, ik herbereken en reken nog even na. Maar omdat ik niet kan zien hoe ik mijn financien de komende tijd kloppend ga maken, levert het mij zoveel stress op dat ik er niet over wilde schrijven.
Tot vandaag. Vandaag betaalde ik een absurd hoge rekening van de Belastingdienst, met geld dat ik van de Belastingdienst terug heb gehad. En hoewel ik niet heel filosofisch aangelegd ben, bedacht ik dat het cirkeltje eigenlijk wel mooi rond was, als ik naar het grotere plaatje keek. Dus ter ere van het grotere plaatje...
Vorig jaar rond deze tijd ben ik begonnen om mijn financiën op orde te krijgen. Ik had ruim €6.000,- schuld staan op mijn naam, waaronder een hypotheekachterstand, een schuld bij familie, achterstand op gemeentebelastingen, teveel ontvangen zorgtoeslag, roodstand enzovoorts. De eerste aanzet om de boel weer op orde te krijgen deden wij vorig jaar met de Belastingteruggaaf. Wij hebben toen een mini-noodbuffer op de spaarrekening gezet en hebben de rest van het geld gebruikt om de schulden een aanzienlijke nekslag toe te brengen.
Nu heb ik naast mijn hypotheek geen uitstaande schulden meer, geen rekeningen in huis die nog betaald moeten worden, een noodbuffer van ruim €3.000,- (ja, ik ben eindelijk die magische €2.000,- grens gepasseerd! Bedankt Vakantiegeld en Belastingdienst!). Het verschil tussen mijn situatie van vorig jaar en mijn situatie nu is ruim €12.000,-! En ik ben er nog niet. Ik moet nog steeds uitvogelen hoe ik volgend jaar mijn school ga betalen en hoe ik mijn medische vraagstukken op ga lossen. En ik zou zo graag heel snel mijn volledige buffer op mijn spaarrekening hebben staan. Maar ik leer nu iets bijzonders.
Het is goed om een doel te hebben en steeds te streven naar een volgend, hoger doel. Maar het is ook goed om af en toe eens om te kijken en te zien wat je bereikt hebt en welke obstakels je daarvoor hebt moeten overwinnen. En nu ik even omkijk en zie waar ik vandaan ben gekomen en wat ik overwonnen heb aan gemakzucht en angst voor de waarheid, krijg ik weer meer vertrouwen voor de toekomst. Als ik hard aan de weg blijf timmeren, kan het nooit meer zo erg worden als het eerst was.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten